Na een gesprek over affordances mailde Dineke Manshanden me de volgende affordance-ervaring:
Gisteravond bij de tai chi werd ik me bewust van het feit dat we de brede radiatoren onder de grote ramen in de zaal, gebruiken als zitplek voor als je even moe bent of tijdens de pauze. En dat terwijl er een heleboel stoelen in de zaal staan, maar opgestapeld, dus er een pakken kost moeite. Bovendien zit die radiator helemaal niet lekker.
Blijkbaar hoeft een affordance niet per se comfortabel te zijn!
Jakob Nielson schrijft hier een artikel over usability-problemen van de iPad. En daarover schrijft Dave Rodenbaugh hier de blogtekst “Walking Into The Wrong Bathroom: Lack of Affordances”.
Op het ‘affordance-paradijs’ iPad is blijkbaar toch nog wat aan te merken. Of valt het allemaal wel mee?
In de schitterende werkkamer van Dineke Manshanden kwam ik een mooi voorbeeld tegen van een bekende affordance. De openslaande deuren hebben aan één zijde een deurklink en aan de andere zijde een deurknop. Ik ben als Nederlander geneigd de deurklink te kiezen om de deur open te doen, maar ik vermoed dat een Amerikaan in eerste instantie aan de deurknop wil draaien. Nederlandse deuren hebben immers vrijwel altijd een klink en Amerikaanse deuren een draaiknop.
Klopt mijn vermoeden?
Hoe moet je hier naar binnen? De ontwerper heeft zijn best gedaan je te helpen en de juiste duw- of trekaffordance te geven, maar dat werkt niet zo goed als die deur doorzichtig is.
Dit is een op waarheid gebaseerde tekening. Wie heeft een foto van zo’n situatie? (Bijdragen welkom!)